Mon(t) Ventoux

30 november 2009

't Krachthonk

Al ver voor de wekker om 5:30 de kans kreeg om af te lopen, was ik al wakker. Niet dat ik uitgeslapen was of zo, maar wakker was ik wel. Om 6 uur zat ik dus al in de sportschool; voor het eerst sinds drie weken. De weken daarvoor had ik best wel fanatiek getraind op "Core Stability" (= rompstabiliteit: oefeningen om buikt en onderrug te versterken).

Dat gat van drie weken werd me al snel pijnlijk duidelijk. Dit mag je dus niet laten sloffen! Vooral de "Leg Raises on Captain’s Chair" vallen me erg zwaar. Daarna nog wat broodnodige aandacht besteed aan de beenspieren (Leg Press en Leg Curls) en ook dat ging bepaald niet vanzelf.

Ik vrees met grote vreze dat dat morgen spierpijn wordt...

28 november 2009

Platte band en beestenweer

De buienradar laat een gat in de regenzones zien van half 8 tot ongeveer een uur of tien; precies genoeg voor een MTB ritje! Snel m'n ontbijt naar binnen, kleren aan en naar op de fiets. Maar helaas, de praktijk blijkt iets weerbarstiger: als ik in de schuur aankom, staat mijn voorband plat. Ik heb gisteravond de "Smart Sam" band van mijn ouwe MTB getransplanteerd op m'n nieuwe en blijkbaar heb ik iets niet goed gedaan... Als ik klaar ben met plakken, kan ik toch nog om 8 uur op de fiets springen.

Ik rij door Boswachterij Almere, achter de Kemphaan langs en over de Oude Waterlandseweg naar Almere Haven; daar duik ik het Kromslootpark in. Bij de Hollandse Brug besluit ik vandaag maar eens in de polder te blijven. Dat half uur dat ik verloren heb met band-plakken moet toch ergens gecompenseerd worden...

Over de dijk gaat het het eerste stuk erg lekker en vooral ook erg HARD met de wind pal achter. De maximale snelheid loopt op tot 53km/h op een vlakke weg. Als de dijk naar rechts draait, krijg ik de wind van rechts en de harde regen slaat onaangenaam in mijn rechter oor. Alweer Brrrrrrrr... Dat rechter oor heeft het wel te verduren deze week!

Het is nog lang geen 10 uur en inwendig zit ik te schelden op de buienradar: dit is NIET wat ze me beloofd hadden! Het dunne jasje dat ik aangetrokken heb, is ook niet bestand tegen dit beestenweer en ik ben binnen de kortste keren doorweekt en verkleumd tot op het bot. Mijn lijf is hier trouwens ook niet tegen opgewassen na twee dagen buikloop. Mijn besluit staat vast: vanaf hier de kortste weg naar huis!

Op het laatste stuk langs de Hoge Vaart merk ik dat het band-plakken ook niet goed gegaan is, want ik rij alweer zo goed als plat. Ik ben ZO blij als ik thuis onder de warme douche kan stappen...
Eigen conditie:
gammel
Track conditie:
zeiknat
Weer:
harde regen, wind:ZZW6
Resultaten:
39,1km / 01:39:06u / 1609kCal

25 november 2009

Onstuimig weertje (RG 6)

Als ik thuis op de fiets spring merk ik het nog niet meteen, maar zodra ik tussen de huizen vandaan kom, voel ik direct: dit gaat een zwaar ritje worden. Wat een wind!! Het KNMI heeft het over zuid-zuidwesten wind, kracht 6 tot 7. Totaan de Kemphaan rij ik voornamelijk tussen de bomen, maar als daarna onder de Waterlandse weg doorsteek en echt in het vlakke polderland tercht kom, is het pas echt feest. Met een hartslag die oploopt tot tegen de 170 worstel ik tegen de wind in met een snelheid (of spreek je in dit geval beter van een langzaamheid?) van nog geen 20km/u.

Ter verhoging van de feestvreugde begint het nu ook nog eens keihard te regenen. Als ik haaks linksaf sla, krijg ik de wind pal van opzij. Ik moet er schuin "tegenaan leunen" om niet van de weg geblazen te worden. De regen slaat horizontaal over de weg en ook in mijn rechter oor. Brrrrrrrrrrrrr...

Ik duik snel het Cirkelbos in: beschutting! Gelukkig gaat de slagregen niet veel later over in iets wat het midden houdt tussen regen en miezer: hier valt wel mee te leven.

Op de Naarder Eng ga ik weer op zoek naar nieuwe paadjes. Nu ik de omgeving een beetje leer kennen, wordt dat steeds makkelijker; ik kom altijd wel weer op een bekend punt uit. Ik kan overal vol doorrijden vandaag, want het slechte weer heeft alle HUW's en overige bosgebruikers naar binnen gejaagd.

In de afzink van de Hollandse brug zet ik even vol aan. Met de wind in de rug haal ik een snelheid van bijna 53 km/u. Vanaf hier naar huis heb ik de wind alleen nog maar achter, dus nu kan ik gaan cashen voor al mijn harde werk aan het begin van de rit. Op het eerste (verharde) stuk in het Kromslootpark is het dan ook heerlijk recupereren met 40km/u.
Eigen conditie:goed
Track conditie:zompig
Weer:(harde) regen, wind:ZZW6
Resultaten:53,3km / 02:20:54u / 2247kCal

21 november 2009

MTB woordenboek (RG 5)

Vandaag nog maar eens m'n nieuwe Jab de sporen geven, dacht ik toen ik vanochtend opstond. Omdat ik het "Rondje Gooimeer" de laatste weken als standaard trainingsrit gebruik, ben ik eigenlijk steeds op zoek naar een beetje variatie op hetzelfde thema. Vandaar dat ik me vanochtend opeens op een volledig aan gort gereden pad bevond waar bosbouwmachines diepe sporen en "wasbordjes" getrokken hadden. Dat maakt het zwaar, maar niet onmogelijk.

De bosbouwers waren echter ook zo vriendelijk geweest om her en der nog wat "debris" achter te laten en aangezien ze dat al een aantal weken geleden gedaan hebben, was een groot deel daarvan al overwoekerd en dus niet direct zichtbaar onder het onkruid. Voorzichtig manoevrerend langs en door de tracktorsporen raakt mijn voorwiel daardoor een stuk boomstam dat ik met geen mogelijkheid had kunnen zien aankomen.

Toen ik gisteravond in het MTB woordenboek de termen endo en face plant las, moest ik daar smakelijk om lachen. Nu ik ze in praktijk bracht en de lokale geologie letterlijk tussen mijn tanden uit kon pulken, was ik erg blij dat ik alleen op pad was en er niemand was om mijn on-elegante manier van afstappen te bewonderen. De schade bleef gelukkig beperkt tot een licht gedeukt ego, dus weer snel op de bike geklommen om de voorgenomen route te vervolgen.

De eerste paar kilometer daarna nog wel wat onzeker op de fiets gezeten, maar er verder gewoon een prachtige rit van gemaakt. Op de hei tussen Huizen en Naarden nog een aardig extra lusje verkend, maar helaas heeft de GPS-logger het halverwege de rit opgegeven. Ik zie een goede reden om dat lusje binnenkort nog een keer te rijden ...
Eigen conditie:
licht vermoeid na de rit van gisteren
Track conditie:
nat na een dag en nacht regen
Weer:
droog en zonnig, 13°C
Resultaten:
50,6km / 02:11:35u / 2061kCal

20 november 2009

Maiden Voyage (RG 4)

Voor alles moet een eerste keer zijn, dus ook voor het vies maken van je nieuwe bike! Ik kies voor mijn "vaste" trainingsrondje: een rondje Gooimeer, zodat ik weet wat voor terrein ik tegenkom en op welke punten mijn materiaal me tot nu toe in de steek liet. Dat kan ik dan mooi afzetten tegen de prestaties van/op mijn nieuwe Bianchi Jab.

Een van de eerste dingen die ik merk, is dat ik voor mijn gevoel nogal laag zit. De zadelbuis staat al op standje maximaal, dus daar is niets aan te doen. Wel zet ik na 10km. het zadel nog iets verder naar achteren, maar heel veel helpt dat ook niet; toch maar een langere zadelbuis vragen aan Frank. Het zadel zelf zit trouwens wel helemaal geweldig! Tijdens dezelfde stop, trek ik ook mijn beenstukken uit, want het is met 17°C echt belachelijk warm voor de tijd van het jaar.

Gaandeweg wordt me duidelijk wat het rondkarren op slecht functionerend materiaal met me heeft gedaan, de afgelopen maanden. Ik rij heel defensief: vroeg remmen voor een bocht, heel voorzichtig de bocht door en weer heel voorzichtig optrekken. Ik heb NU remmen die daadwerkelijk remmen en een casette, tandwielen en ketting die niet doorslaan bij elke keer dat ik er een beetje kracht op zet. Gaandeweg deze rit ga ik dus steeds later remmen en na een bocht kan ik ook direct weer aanzetten. En juist bij dat aanzetten merk ik een enorm verschil met m'n ouwe Specialized Rockhopper (1995; may he Rust In Peace): als ik nu gas geef, voel ik mijn fiets werkelijk vooruit schieten. Er gaat geen energie meer verloren, maar alles lijkt direct omgezet te worden in acceleratie en pure snelheid; elke trap is RAAK. Ook het remmen gaat heel gedoseerd en schakelen gaat echt fantastisch. Ik was gewend aan gripshifters en moet dus wel even wennen aan de RapidFire trigger shifters, maar misschakelen is er al snel niet meer bij. Ik kan nu weer op zoek naar grenzen van mijn eigen kunnen in plaats van steeds aan te lopen tegen de grenzen van het materiaal. Wat een wereld van verschil!!! Als dit een Disney-film was, zou ik nu uit volle borst een liedje gaan zingen...

De stukken door het bos tussen Huizen en Naarden lijk ik wel te vliegen, wat niet altijd even goed op prijs gesteld wordt door de Gooise HUW's. Op het stuk over de vestingwallen van Naarden moest ik voorheen her en der een voetje aan de grond zetten, maar nu kan ik overal gewoon doorrossen.

In het Kromslootpark bij Almere Haven loop ik tegen de eeste beperkingen m'n nieuwe bike aan. De gemonteerde Hutchinson Cobra banden hebben kleine noppen die relatief dicht bij elkaar liggen. Een heel groot voordeel op harde ondergrond, want dan heb je substantieel veel minder rolweerstand, maar in de klei / prut / drek / bagger in onze prachtige polder lopen ze helemaal dicht en verliezen zo dus alle grip. Als je daarna trouwens ook nog een stukje door de losse blaadjes moet, moet je dus echt even van de fiets af om de ergste zooi eraf te vegen.

Al met al ben ik echt super blij met m'n nieuwe bike! En de missie is geslaagd: Man en Fiets komen VIES thuis.

Eigen conditie:
uitgelaten
Track conditie:
grotendeels droog
Weer:
droog en zonnig, 17°C
Resultaten:
54,6km / 02:30:16u / 2140kCal

19 november 2009

De man en zijn fiets

Nadat ik afgelopen zaterdag een dramatisch slechte laatste 10km. van mijn trainingsrit had beleefd in de vorm van een NIET meer schakelende fiets, was ik er echt helemaal klaar mee. Op maandag schiet ik bij Gert Jan het kantoor in om bij hem uit te huilen. Hij stelt direct voor om woensdagmiddag samen langs te gaan bij Frank, zijn eigen LBS, waar hij erg goed over te spreken is. Hij heeft er natuurlijk zelf ook belang bij dat ik een GOEIE fiets koop. Of zoals hij het zelf in zijn mail aan Frank verwoorde: "ik rij alle wintermarathons met Wim, maar moet nu door materiaal wel heel erg veel wachten ;-)".

De Bianci Jab 7400 die Frank voorstelt, zie ik helemaal zitten en aan het einde van de woensdagmiddag ben ik dus de trotse en blije eigenaar van een gloednieuwe MTB!
Als ik 'm donderdagmiddag ga ophalen, krijg ik van Frank nog een massa tips met betrekking tot afstelling en onderhoud. Donderdag avond rij ik rondom huis een paar rondjes om de schijfremmen "in te remmen" en monteer ik allerlei "noodzakelijkheden" zoals een tweede bidonhouder, een koplampje een fietscomputer en het onvermijdelijke zadeltasje.

Hij staat er mooi bij en is er helemaal klaar voor...

Specs:


-:Frame: Triple butted ALU
-:Voorvork: Rock Shox TORA 100mm Poploc Remote Lockout
-:Achterderailleur: Shimano XT
-:Voorderailleur: Shimano SLX
-:Shifters: Shimano SLX
-:Crankset: Fsa GAMMA DRIVE 44/32/22
-:Cassette: Shimano DEORE 11/32
-:Ketting: Kmc X9
-:Remmen: Shimano Disc-Brake BRM575
-:Stuur: FSA XC-180 Flat White
-:Stuurpen: Fsa OS-190LX
-:Zadelpen: Fsa SL-280 - 31.6mm
-:Zadel: fIZIK Gobi
-:Voornaaf Shimano FH-M495L
-:Achternaaf: Shimano HB-M495L
-:Velgen: Mach 1 MX Disc 32h White
-:Banden: Hutchinson Cobra AirLight 26x2.10
Eigen conditie:
euforisch
Track conditie:
n.v.t.
Weer:
weet ik niet meer;
in mijn hoofd scheen de zon
Resultaten:
een nieuwe fiets en een blije man

15 november 2009

Eldelherten (OVP 2)

Na het drama van gisteren heb ik na thuiskomst (eigenwijs al ik ben) NOG een keer alles aan m'n bike uit elkaar geschroeft, schoongemaakt en waar mogelijk afgesteld. De derailleurwieltjes leken mij ook aan vervanging toe:


Als ik zondaochtend om 7 uur op de fiets klim is het nog donker; ik blijf dan ook op de verharde fietspaden. Het vervangen van de derailleurwieltjes lijkt in ieder geval IETS geholpen te hebben, want het continu doorslaan is over.

Ik rij langs de Hoge Vaart naar de Oostvaarderdijk en steek daar vandaan het Jan van den Boschpad op om door de Oostvaadersplassen te rijden. Ik zie in het schemerdonker vlak voor me een edelhert het fietspad overschieten en als ik stop en nog iets verder voor me uitkijk zie ik er nog vier op de dijk staan:

Het heeft zo z'n voordelen om vroeg buiten te zijn.

Mijn eerdere positivisme met betrekking tot het functioneren van mijn bike wordt zodra ik een klein stukje onverhard probeer te rijden, direct en keihard de grond in geboord: echt kracht zetten is nog steeds onmogelijk. De beurse plekken van gisteren zitten er nog, dus ik zoek snel weer de verharde paden op; snel naar huis...
Eigen conditie:
gefrustreerd
Track conditie:
droog
Weer:
droog, half bewolkt
Resultaten:
26,3km / 01:02:23u / 896kCal

14 november 2009

Wat een ellende! (RG3)

Na twee keer een rondje Gooimeer waarin ik om verschillende redenen grote delen expres verhard heb gereden, heb ik me nu voorgenomen om het rondje Gooimeer nog een keer te rijden, maar dan zo veel mogelijk onverhard. Ik weet niet hoe m'n bike hierop zal reageren. Aan het weer zal het vandaag niet liggen, want hoewel het bewolkt is, is het droog en ongewoon warm voor de tijd van het jaar.

Aan de Almeerse kant slinger ik eerst helemaal naar de Kemphaan om vervolgens terug te steken richting de Hoge Vaart. In het Cirkelbos vind ik nog een extra paadje wat wederom een stukje asfalt vervangt. De Stichtse Brug en het stuk langs de Havenkom van Huizen blijft verhard en het zal lastig worden om hier door de woonwijk iets overhards te vinden.

Door het bos richting Naarden lukt dat steeds beter, maar op de Vestingwallen van Naarden begint de ellende: m'n bike heeft er nu echt genoeg van. De ketting slaat steeds vaker door over de kransjes waardoor ik mijn knieen een paar keer HARD tegen het stuur stoot.

Iets voorzichtiger rijd ik verder richting Naarder Bos. De vorige keer had ik een soort van pad gezien dat aan de buitenkant om de golfbaan heen leek te lopen en dat rij ik nu op. Hoewel ik zes keer van de fiets af moet om 'm over een hek heen te tillen, lijkt het pad steeds door te lopen. Als ik aan de andere kant van de golfbaan ben, kom ik een groepje jagers tegen. Ze zeggen dat het veilig is om door te fietsen en geloof best dat ze een kerel op een fiets niet voor konijn zullen verslijten, maar ik ben toch blij als ik aan de voet van de Hollandse Brug op de weg uitkom. Grappig om dit "pad" een keer gedaan te hebben, maar met al dat geklauter over hekjes niet bepaald voor herhaling vatbaar.

Aan de andere kant van de Hollandse Brug ploeter ik weer onverhard het Kromslootpark door. Ik had me tenslotte voorgenomen om zo min mogelijk over asfalt te rijden. Al snel krijg ik hier grote spijt van. Als er na mijn knieën nu ook andere (gevoelige!) lichaamsdelen onzacht met de fiest in aanraken komen, ben ik er echt HELEMAAL klaar mee!! Het laatste stuk ga ik over de weg zo snel mogelijk naar huis. Wat een ellende! Dit kan zo echt niet langer.
Eigen conditie:licht vermoeid
Track conditie:nog steeds nat
Weer:droog, bewolkt
Resultaten:53,2km / 02:22:31u / 2279kCal

12 november 2009

Verkenningstocht (RG 2)

Ik had de vorige keer mooie paadjes gezien en die MOETEN verkend worden... dus weer een rondje Gooimeer. Aan het begin van de route blijf ik dit keer aan de andere kant van de Hoge Vaart; wel zoek ik het paadje door het cirkelbos weer op. Aan de overkant van de Stichtse Brug gaat het weer door de havenkom van Huizen. Het is alweer begonnen met regenen, maar ook nu laat ik me daardoor niet van de fiets jagen.

Na de haven schiet ik het bos weer in richting Naarden. Het verkennen kan beginnen! Het lukt me om een groot stuk onverhard door het bos te scheuren zonder dat ik het gevoel heb te verdwalen. Wel zie ik nog veel meer paadjes die er leuk uitzien, maar die bewaar ik voor een volgende keer...

Over de vestingwallen van Naarden en door het Naarder Bos weer terug de polder in, dus. Het is al laat, dus ik pak het betonnen fietspad door het Kromslootpark.
Eigen conditie:licht vermoeid
Track conditie:nat
Weer:regen
Resultaten:49,1km / 02:02:51u / 1932kCal

10 november 2009

De polder uit (RG1)

Tot nu toe ben ik steeds in de polder gebleven als ik o de MTB op pad ging, maar nu wil ik wel eens wat anders: ik ga vandaag voor een Rondje Gooimeer (RG), voor het eerst dit jaar.

Ik kies ervoor om het eerste deel vooral op de weg te blijven om eerst even af te tasten hoe het versnellingsapparaat nu functioneert. Het eerste stuk gaat het boven verwachting goed. Zo goed zelfs dat ik in het Cirkelbos toch de onverharde paden opduik. Dit stuk rij ik voor het eerst, maar het is zo leuk dat ik hier zeker vaker terug ga komen!

Daarna de Stichtse brug over en langs de haven van Huizen het bos tussen Huizen en Naarden in. Het is intussen opgehouden met zachtjes regenen, maar dat mag de pret niet drukken. Ik blijf op het fietspad, maar zie hier wel heel veel slingerpaadjes die volgende keer nodig verkend moeten worden...

Langs Oud Valkeveen schiet ik het bos uit en rij onder de A1 door richting Naarden. Van een eerdere keer dat ik hier met de Club geweest ben, herinner ik mij dat er een paadje over de verstingwallen slingert en het lukt me ook nog om dat paadje te vinden. Hier en daar moet ik een voetje aan de grond zetten, omdat vol kracht zetten op bijvoorbeeld een steil stukje nog steeds niet gaat, maar het is minder erg dan in Nunspeet en niet zo erg dat het mijn plezier vergalt.

Vanuit Naarden gaat het vervolgens via het Naarder Bos over de Hollandse brug terug de polder in. Daar ros ik nog grotendeels onverhard het kromslootpark door. Na precies 2 uur sta ik weer thuis.
Eigen conditie:prima
Track conditie:nat
Weer:regen
Resultaten:48,8km / 02:00:05u / 1865kCal

8 november 2009

Uitfietsen (OVP 1)

Na de toertocht in Nunspeet van gisteren de bike nog maar eens goed onderhanden genomen: alles schoongemaakt, ketting eraf en gepoetst, rem- en derailleurkabels nog eens strak gezet en het achterpat rechtgebogen. En dan nu op pad!

Ik schiet achter de manege het bos in, de onverharde voetpaden op. Het is zondagochtend en nog vroeg, dus het is nog erg rustig. Het stellen en poetsen lijkt enigszins effect gehad te hebben, want ik kan redelijk doortrappen zonder al teveel problemen.

Op de mountainbikeroute rij ik (expres voorzichtig!) nog even over "het heuveltje", maar deze keer zijn er gelukkig nergens barricades opgeworpen. Ik ros verder over de MTB route en daarna langs de Oostvaardersplassen (OVP) en door het Fluitbos. Hier voel ik mijn ketting weer een paar keer doorratelen over de tandwielen, dus ik ben blij dat ik bijna bij de dijk ben. Vanaf hier fiets ik rustig en grotendeels verhard terug richting huis. Het was tenslotte de bedoeling om uit te fietsen, en niet om nieuwe snelheidsrecords te vestigen...
Eigen conditie:
vermoeid / verzuurd
Track conditie:
droog
Weer:
licht bewolkt
Resultaten:
26,5km / 01:10:55u / 1070kCal

7 november 2009

Veldtoertocht, Nunspeet

Net op het moment dat ik 's morgens aankom in Nunspeet, krijg ik een SMS van Gert Jan: hij zit in de trein vanuit Amersfoort en komt om 8:45 aan in Nunspeet. Ik heb dus nog even de tijd voor een bak koffie en een krentebol. Als ik na de koffie naar buiten loop zie ik een man beteuterd rondlopen. Na zijn zoveelste vertwijfelde strooptocht langs de fietsenrekken kan hij alleen nog maar concluderen dat zijn Mountainbike gejat is. Niet echt een vrolijk begin van je dag, lijkt me...

Nadat Gert Jan zijn spullen achterin mijn auto heeft gedumpt, drinken we nog een bak koffie en dan kunnen we gaan. Het eerste deel van de route verloopt ongeveer zoals verwacht. Hier hebben we al twee keer eerder gereden. Hoewel het eerste stuk niet echt zwaar is, wordt me wel al direct duidelijk dat het vandaag geen makkie gaat worden, omdat mijn versnellingsapparaat duchtig hapert. Mijn ketting blijft vaak heen en weer hoppen tussen twee kransjes en bij echt kracht zetten slaat het hele zooitje door. Even aanzetten op een helling of na een bocht is er dus niet bij en ik moet dus steeds "in het rood" fietsen om Gert Jan een béétje bij te houden. Wat is dat toch met Nunspeet en materiaalpech?

Ik besluit om het mijn dag niet te laten verpesten. De organisatie heeft zich echt helemaal uitgeleefd op het parcours en het resultaat is er dan ook naar. Wat een prachtige route hebben ze weer samen weten te stellen. Na de afsplitsing van de 75km. van de andere afstanden volgt een voor mij nieuw stuk singletrack door het bos vlak langs een beekje. Enkele keren moet het beekje worden overgestoken over houten bruggetjes. Gelukkig ligt er op die bruggetjes kippengaas gespannen, want zelfs zo is het spekglad en moet je goed uitkijken dat je overeind blijft.



Aan het eind van dit stuk vind ik Gert Jan terug bij de eerste verzorgingspost. Hij heeft maar 5 minuten op me hoeven wachten. Gelukkig is het weer onze beste vriend vandaag. De voorspelling was echt vreselijk, maar in praktijk is het gewoon heerlijk weer: droog, halfbewolkt en 10°C. Prima weertje om te fietsen, dus. Tijdens de stop kijk ik op Gert Jan's kilometerteller en twitter vervolgens dat we er al 43km. op hebben zitten.

Na sportdrank-met-krentebollen-en-banaan springen we weer op de fiets. Het gedeelte dat nu volgt is weer bekend terrein: een lang stuk over de hei bij Elspeet en Vierhouten. Sommige mensen zouden dit als saai kwalificeren, maar ik vind het schitterend. Dat er een watrig zonnetje op de groen-geel-rood-bruine bosrand schijnt, maakt het alleen maar nog mooier. Normaal gesproken kun je op dit stuk ook prachtig tempo rijden, maar dat zit er met mijn brakke fiets voor mij niet in vandaag. Gert Jan kan dat op zijn nieuwe Bianchi Oetzi blijkbaar wel en hij geeft me al vrij snel weer "genadeloos" het nakijken, zonder dat ik daar echt veel aan kan doen. Terwijl ik daar stevig van zit te balen dringt er nog iets anders tot me door. In die 43km. die ik net zo vrolijk getwitterd heb, zitten ook de 15km. die Gert Jan al heeft gefietst van Driebergen naar station Amersfoort. Ik heb mezelf te snel rijk gerekend; IK had er bij de verzorginspost pas 28km. opzitten...

Na Vierhouten duiken we het bos weer in en dan komen we al vrij vlot bij de tweede verzorgingspost. Net als vorige keren worden we ook nu weer getrakteerd op soep en krentebollen. Ik verbaas me er elke keer weer over: soep en krentebollen zou je normaal gesproken wellicht niet bij elkaar eten, maar tijdens een MTB rit is het echt een te gekke combi (toch?!!)

Na de ravitaillering hijsen we onszelf weer op de fiets voor het laatste stuk. Vrij vlot na de verzorging splitst de 30km. route zich af van de overige afstanden. Heel even speel ik met de gedachte om hier alvast af te steken, maar die gedachte zet ik snel weer uit mijn hoofd: opgeven is geen optie! Als we even verderop beginnen aan een prachtig stuk singletrack ben ik blij met die beslissing. De organisatie heeft duidelijk het lekkerste voor het laatst bewaard! Wat een schitterende route is dit! Het lijkt hier wel een achtbaan zoals we tussen de bomen door heuveltje-op-heuveltje-af slingeren. Ondanks dat ik niet voluit kan rijden vanwege mijn haperende versnellingsapparaat, zit ik met volle teugen te genieten.



De laatste 5 kilometer slingert zoals voorgaande keren ook weer door het bos langs de motorcrossbaan. Ook hier is het net een achtbaan; het is alleen jammer dat er een paar langzamere wagentjes voor me rijden. Zelfs op mijn brakke fiets zou ik harder kunnen (en willen), maar het is hier allemaal zo smal dat inhalen echt onmogelijk is. Aan de finish staat Gert Jan (na drie bakken koffie) al in de rij bij de afspuitplaats. Hij is in de laatste 20km. een kwartier op me uitgelopen. Het valt dan ook niet mee om op één versnelling door het bos te rossen...
Uiteindelijk staat er 79,4km. op de teller en dat is meer dan genoeg voor mij.
Conclusies:
  • een GROOT compliment voor TC de Volharding, alweer een schitterend parcours met veel afwisseling en een minimum aan asfalt. Ik kijk nu al uit naar de Schwalbe Veldtoertocht in februari.
  • het weer viel 100% mee; de voorspelling was bagger, maar in de praktijk was het heerlijk.
  • singlespeed en singletrack is GEEN toffe combi: mijn MTB is nu echt aan vervanging toe.
Tot slot nog de vergelijking met voorgaande tochten over min of meer hetzelfde parcours:
Datum      Gem.  Afst. Tijd     KCal  HR   KCal/km  KCal/u
07-11-2009 19,7  79,4  4:02:01  4065  160  51,20    1007,9
07-02-2009 17,9  62,7  3:30:43  3452  158  55,06     986,3
02-02-2008 18,8  62,2  3:18:04  3353  160  53,91    1016,1

foto's: TC de Volharding

Eigen conditie:prima
Track conditie:grotendeels droog
Weer:
grotendeels droog
Resultaten:
79,4km / 04:02:01u / 4065kCal

1 november 2009

Sporen van de HOWA

Er zijn verschillende soorten wandelaars.

Je hebt bijvoorbeeld "Walkie-Talkies"; die lopen meestal in grote groepen, liefst met z'n vieren of vijven naast elkaar over de volle breedte van de weg, het fietspad èn het voetpad (als dat laatste er is, tenminste). Daarbij zijn ze zo druk met elkaar en/of zichzelf bezig, dat ze me niet horen bellen en roepen als ik ze met de fiets achterop rijd. Helemaal niet erg, dan rem ik wat af en bel of roep ik gewoon nog een keer als ik wat dichterbij ben.

Dan heb je de "Hond-Uitlatende-Wandelaars", de zogenaamde HUW's; deze kun je vrij makkelijk herkennen, want die hebben vrijwel altijd één of meerdere honden bij zich. Helemaal niets mis mee, als ze de hond maar een beetje onder controle hebben. Meestal ben helemaal niet zozeer bang dat hond MIJ iets zal doen, maar ik zie altijd spookbeelden van iets te enthousiaste Jack Russletjes die in bloederige stukjes tussen mijn voorwiel vandaan spetteren....

Je hebt ook nog de "stokken-prikkers". Vroeger dacht ik altijd dat die in het bos liepen om blaadjes en ander afval een beetje op te ruimen, maar ik heb me door mijn tante uit laten leggen dat dit Nordic Walken heet en dat dat een sport is. Ik ben haar zelfs eens tegen gekomen. Dat ik toen staande werd gehouden om te knuffelen en met de hele groep op de foto gezet te worden, zal ik maar als een incident beschouwen en niet exemplarisch voor de hele populatie Nordic Walkers....

Al deze soorten wandelaars zijn vrij makkelijk te herkennen aan hun manier van lopen of aan hun atributen, maar dat ligt duidelijk anders met leden van de HOWA (ik heb deze term geleend; in het grote MTB woordenboek wordt gesproken over de HOHA, vrij vertaald: de Haatdragende Oude Wandelaars Assosiatie). Je herkent deze mensen individueel niet direct, maar je kunt het duidelijk zien als ze ergens geweest zijn: ze laten namelijk duidelijke sporen achter.

Zo ook vandaag: ik kwam op de MTB route in het Kotterbos aanscheuren en wilde net nog even aanzetten om dat ene lastige heuveltje in volle vaart te kunnen nemen. Gelukkig kon ik nog remmen en net op tijd tot stilstand komen, want precies achter het heuveltje had een lid van de HOWA zich eens lekker uitgeleefd op een fikse hiker log, een barricade van formaat:



Ik zou graag willen achterhalen wie dit gedaan heeft, zodat ik ik hem kan aanklagen voor poging tot doodslag...

Ik begrijp ook werkelijk waar NIET waar dit voor nodig is. Dit is een MOUNTAINBIKE ROUTE mensen... Als ik op mijn MTB op paden rijd die voor ruiters of wandelaars bestemd zijn, word ik daar door de boswachter vanaf gestuurd met de mededeling dat speciaal voor "mijn soort mensen" een mountanbike route is aangelegd. En dan heb ik het nog niet eens over de verwensingen die je soms naar je hoofd geslingerd krijgt, nadat een geschrokken "OW" een meter los komt van de grond, zogenaamd omdat ik te laat waarschuw...

Ik wil hier graag oproepen tot een beetje verdraagzaamheid. Ik weet dat er ook bikers zijn (race èn MTB) die zich ronduit asociaal gedragen, maar niet elke fietser is zo; ik in ieder geval niet. Het bos is groot genoeg en als we een beetje rekening met elkaar houden, kunnen ruiters, fietsers en wandelaars (met of zonder hulpstukken) best vreedzaam naast elkaar recreëren.
Eigen conditie:
prima
Track conditie:
droog
Weer:
licht bewolkt
Resultaten:
35.9km / 01:37:58u / 1532kCal