Mon(t) Ventoux

13 juni 2010

Bourscheid - Maastricht

Uitfietsen….

Na de Jean Nelissen Classic van gisteren hebben we dringend behoefte aan een stukje uitfietsen. En we moeten vanuit Luxemburg toch ook weer terug naar Nederland, dus waarom het één niet met het ander gecombineerd?

De vriendelijke hotellier was er niet voor te porren om weer een volledig ontbijt te verzorgen in het holst van de nacht, dus na wat aandringen, hebben we hem bereid gevonden om een soort van lunchpakketjes voor ons klaar te maken": broodjes, wat fruit, een yoghurtje en als we beneden komen bij de receptie trakteert hij ons zelfs nog op een vers kopje koffie.

Uiteindelijk zitten we om 8 uur op de fiets. Het is droog, het zonnetje piept af en toe door de wolken en de benen voelen, naar omstandigheden, oké. Het eerste deel van de route loopt redelijk vlekkeloos. We klimmen wat, we dalen wat en we fietsen nergens vlak. In Putscheid rijden we een kleine kilometer mis, maar na even zoeken vinden we de juiste weg weer.

Daarna wordt het even lastiger. We willen eigenlijk via Hosingen richting Marbourg, maar we rijden onszelf “klem” op de N7. Dat is de hoofdweg en een soort kruising tussen een provinciale weg en een snelweg: 3baans en de auto’s razen er met 110km/u voorbij. Na wat dralen en zoeken besluiten we de DTC route van gisteren op te pikken en net als gisteren via Wahlhausen en Roderhausen naar Marbourg te rijden.
Dat betekent echter wel dat we ook nu weer aan het “eind” van de Sommet de Marnach weer het stukje 21% voor de wielen krijgen.

IMG_0420

Van Marbourg rijden tot aan Weiswampach evenwijdig aan de N7. Meestal gaat dat prima, maar soms ontkomen we er niet aan om enkele honderen meters over de N7 te fietsen. Niet prettig! Bij Weiswampach is het leed geleden. Daar draaien we rechtsaf, weg van de snelweg het bos in.

Het stukje route dat we hier volgen is werkelijk PRACHTIG! Dwars door een natuurgebied, overwegend over stille weggetjes rijden we richting Vielsalm. We zijn dan al ruimschoots in België en het is intussen tijd geworden voor de lunch.

Op een zonovergoten terras midden in Vielsalm vullen we de koolhydraatreserve aan met een fijn bordje pasta.

IMG_0423

Vanuit Vielsalm rijden we over de Côte de Wanne naar Trois Ponts. Vanwege “de knie van Gert Jan” willen we liever niets forceren; de Côte des Hezalles laten we dus even (letterlijk) links liggen. Niet dat het veel scheelt, want de Côte de Brume (2600m, max. 14% en gem. 8,3%) die we als alternatief rijden, liegt er ook bepaald niet om.

Ook hier rijden we weer door een prachtig natuurgebied. Als we “beneden” komen draaien we linksaf de N633 op. Deze weg loopt paralel aan een riviertje dat we stroomafwaarts volgen tot aan Remouchamps. Stroomafwaarts betekent overwegend dalen dus de gaskraan kan open: de 15km tussen Stoumont en Remouchamps raffelen we af met een gemiddelde van 31km/u.

We volgen vanaf hier de N66 via Banneux naar Pepinster en zakken vervolgens via de N61 af naar Verviers. Daar is het even zoeken geblazen in de grote stad. Als we op een kruising staan te overleggen, worden we door een vriendelijke man in de juiste richting gewezen: een klein stukje langs een drukke weg en dan linksaf, riviertje over en direct klimmen richting Andrimont, zegt hij.

Nou dat van dat klimmen klopt wel! 15% krijgen we hier voor de wielen en het trekt nog flink lang door ook. De knie van Gert Jan voelt blijkbaar weer stukken beter, want ik wordt er ouderwets genadeloos afgefietst. In de afdaling na Andrimont moeten we nog een kilometer of twee over het onverhard, maar ook daar schrikken we niet voor terug.

De verdere afdaling naar Clermont is werkelijk prachtig! Over kasseien stuiteren we onder de poorten door het oude stadscentrum van Clermont door. In Aubel volgen we de grote weg, die is al steil genoeg. Als alternatief hadden we nog de Klosenberg op kunnen zoeken, maar daar zien we vanwege de tijd vanaf. Het begint al laat te worden en we willen niet de laatste trein vanuit Maastricht missen.

Bij De Planck passeren we de Belgisch-Nederlandse grens en via Margraten fietsen we Maastricht in. Na 9 uur, 200km en 3000hm staan we op het station in Maastricht. Mission acomplished !!
Op het station is een AH-togo en dat komt goed uit. Het is 20:30 en we hebben HONGER! In de trein doen we ons tegoed aan brood, worst, sushi, chips en bier.

IMG_0424

En nee, dit was geen uitfietsen…

Eigen conditie: beter dan ik verwacht had na de JNC van gisteren
Weer: zonnig, 25°C,wind:NNO2
Resultaten: 198,3km / 8:56:28u / 5922kCal

12 juni 2010

Jean Nelissen Classic 2010

Met enige moeite is het ons gisteravond gelukt om de eigenaar van het hotel te overtuigen van de noodzaak van een vroeg ontbijt. Hij was niet erg enthousiast bij het idee om om 5 uur op te moeten staan, maar uiteindelijk staat ons ontbijt om 6 uur netjes klaar.

De regen komt met bakken uit de lucht. Het ziet er naar uit dat het een lange dag in het zadel gaat worden… Het oorspronkelijk plan was om de 220km te rijden, maar gegeven de afstand van het hotel tot aan de start lijkt dit op voorhand al wat ambitieus.

Na uitgebreid volstouwen van maag, rugtassen en zakken stappen we om 7 uur op de fiets voor de eerste etappe. De regen is opgehouden, maar het is nog wel fris. De aanloop hebben we gisteravond al verkend: vanaf Michelau flink klimmen; daarna de afdaling naar Brandenbourg.
Nu is de weg echter nat en spiegelglad. In de onderste haarspeldbocht lukt het me nog maar net om met slippend achterwiel de fiets op de weg te houden. Even rekening  mee houden en iets voorzichtiger afdalen, de rest van de dag…

Door het dal gaat het daarna richting Selz en vervolgens over Fouhren naar Vianden. Nog voor de officiële start hebben we er al 25km opzitten.

Bij de startlocatie vergeet Gert Jan zijn rugzak; gelukkig komen we daar vrij snel achter. Ik wacht op twee kilometer buiten Vianden totdat hij terug is met rugzak, Raphaël fietst vast door. Als Gert Jan weer aansluit, stomen we gezamelijk richting de eerste klim van de dag: de Tête de Bivels. Dit puistje is maar betrekkelijk kort, maar wel behoorlijk steil.

bivels

Bovengekomen gaat het vrijwel vlak langs het riviertje de Our naar Stolzembourg. Onderweg daarnaartoe heb ik diverse mensen horen zeggen dat de klim die daar begint, de ergste van de dag is. Ook ik weet me van vorig jaar nog levendig te herinneren dat de Rampe de Putscheid geen lolletje is.


putscheid                   putscheid_2a

Volgens het bordje van de organisatie is het maximaal hellingspercentage 14%, maar als je boven bent en even omkijkt, zie je toch echt 17% op een officieel waarschuwingsbord staan. En aan de manier waarop mijn benen lijken te ontploffen, komt de laatste inschatting dichter bij de waarheid!!

putscheid2
Vanaf Putscheid dalen we via Wahlhausen terug naar de oevers van Our en volgen die tot aan Roderhausen. Daar draaien we linksaf het bos in voor de Sommet de Marnach. Het eerste stuk loopt lekker. De klim slingert 4,5km lang prachtig door de bossen en loopt mooi gelijkmatig. Het venijn zit ‘m echter in de staart.
Aan het eind (ten minste, dat denk je als je daar voor het eerst rijdt), sla je rechtsaf en rij je een stuk evenwijdig aan de grote weg (N7). Eerst een stukje dalen, maar dan….Het is niet heel lang, maar de 21% die je hier voor de wielen krijgt, doet serieus PIJN.

Het landschap is hier prachtig met wijdse uitzichten over een golvend landschap. De Passage de Munshausen is met 1500 m en gem. 10% nog even slikken, maar de klimmen die we hierna voorgeschoteld krijgen, zijn allemaal goed te doen: Saut de Kim Kirchen (1500 m,  gem. 5%) en de Colline d'Alscheid (3600 m, gem. 4,5%).

Daarna is het tijd om een hapje te eten en de geslonken voorraad energy drank aan te vullen bij de eerste controle in Alscheid. Het weer is gelukkig wat opgeklaard; nog wel bewolkt, maar droog en met 20°C een prima fietsweertje. Op het Plateau de Nocher (4200 m, gem. 5%) is er weer een foto-momentje:

nocher6

Onderaan de volgende klim staat een bord dat een beetje onwerkelijk aandoet: Coteau de Ringel, 7600 m. Maar het is echt zo: we gaan hier echt bijna 8km klimmen! Weliswaar maar tegen 3%, maar toch…

In de afdaling komen we langs het hotel. Ik schiet even naar binnen om snel een droog shirt aan te trekken. Na het hotel rijden we een heel lang stuk langs het riviertje de Sûre. We rijden stroomafwaarts richting Diekirch, dus de weg gaat ook geleidelijk naar beneden. Heerlijk!!! De Defilé d'Erpeldange, net voor Diekirch is weer van een heel ander kaliber: kort en steil met 1200 m, max. 12% en gem. 7,5%.

Op de camping in Diekirch genieten we op het terras in de zon van een kom kippesoep en een colaatje. Gert Jan geeft aan dat hij al een paar kilometer flink last heeft van zijn knie en de plannen voor de rest van de dag worden bijgesteld: we houden het voor vandaag bij de 135km.

De nu volgende beklimmingen zijn niet te steil en lopen best lekker: Côte de Broderbour (2300 m, gem. 6,5%) en de Fôret de Beaufort (4300 m, gem. 4%). Het probleem zit ‘m hier dan ook niet in de hellingen. Wat veel erger is: het weer slaat plotseling om: in de afdaling van de Fôret de Beaufort begint het voorzichtig te spetteren, maar als we onderaan de afdaling zijn, gaat dat over in serieus plenzen. We trekken alle regenjasjes aan die we bij ons hebben en wachten even tot de ergste bui over is.

Als laatste resten ons nog de Pic de Hoesdorf (1600 m, gem. 6%) en Col de Marxberg (2500 m, gem. 4%). De regen is gelukkig opgehouden en we kunnen met name op die laatste klim nog even genieten van het prachtige Luxemburgse landschap.

Als toetje krijgen we de onvermijdelijke Muur van Vianden. Hier heb ik vorig jaar (vanwege ziekte, weliswaar, maar toch…) forfait moeten geven. Toen moest ik lopend naar boven. Ik heb me voorgenomen dat me dat dit jaar NIET gaat gebeuren! De cijfers liegen er in ieder geval niet om: max 23%.

muur

Zwoegend, zwetend, stampend, scheldend en hijgend worstel ik me naar boven. WAT IS DIT ZWAAR! Ik ben heus wel wat gewend; ik ben vaak genoeg tegen de Keutenberg en ook de Côte des Hezalles (in Trois Ponts) opgereden, maar dit slaat echt alles! Het lijkt wel of je hier de volle 1,5km 23% voor je kiezen krijgt.

Muur van Vianden

Het lukt me deze keer in ieder geval wel om fietsend boven te geraken en daar ben ik oprecht blij mee. Als we eindelijk boven komen, hebben we vlak voordat we op de doorgaande weg uitkomen even een fantastisch uitzicht op het kasteel van Vianden. Langs het Kasteel denderen we over de kasseien de stad in. Bij de finish trakteren we onszelf op een welverdiend broodje braadworst en een pot bier om ‘m weg te spoelen.

En nu komt het leukste nog: met 155 km en 16 beklimmingen in de benen moeten we nog “even terug naar het hotel fietsen. De klim vanuit Brandenbourg naar Closdelt viel gisteravand al vies tegen, maar nu is het helemaal ERG!

Moegestreden komen we na 175km, 3600 hoogtemeters en 8½ uur in het zadel bij het hotel aan. En hoewel het erg leuk was om zo te doen, wil ik volgend jaar toch graag proberen om een hotel dichter in de buurt te vinden en dan wel de volle afstand rijden.

Eigen conditie: prima
Weer: bewolkt, buiïg, 20°C,wind:NNO2
Resultaten: 176,5km / 8:25:24u / 6442kCal

11 juni 2010

Bourscheid – Vianden

Net als vorig jaar, hebben we ons ook nu weer ingeschreven voor de Jean Nelissen Classic. Helaas waren we dit keer wat aan de late kant met het boeken van een hotel. In Vianden is iets meer te krijgen, dus komen we terecht in Bourscheid, een dorpje op 22km afstand van Vianden.

Raphaël en ik zijn op tijd vertrokken en vrijdag om een uur of drie ‘s middags komen we aan bij het hotel. De bagage parkeren we snel op de kamer en de fietsen gaan we gelijk even een stukje uitlaten. We besluiten de route naar Vianden te gaan verkennen.

Het eerste stukje van de route loopt langs het beekje en dus vrijwel vlak. In het eerste dorpje (Michelau) draaien we echter linksaf en direct staan we tegen een “muur” aan te kijken van ±15%. En het leuke van Luxemburg is, dat het voorlopig niet ophoudt ook. De klimmen zijn hier niet alleen steil, maar ook heel lang.

Na ruim 3 km klimmen staan we hijgend als een postpaard bovenop de heuvelrug van het uitzicht te genieten. Het weer is schitterend en het landschap nog mooier!

IMG_0407

In de afdaling is het eerst even zoeken, dan terreincrossen over een stukje onverharde weg, maar daarna kunnen we ons als een baksteen laten vallen richting Brandenbourg. Ook dit gaat steil en trekt erg lang door. Een prachtig stukje afdaling door het bos en ook dit gaat tegen de 15%. Dat belooft nog wat voor de terugweg…

Vanaf  Brandenbourg tot aan Selz loopt de weg weer evenwijdig aan een beekje door een dal: licht naar beneden. Vanaf Selz is het even klimmen geblazen tot aan Fouhren en dan volgt nog de fantastische afdaling langs het kasteel van Vianden.

IMG_0412

Over de stook kasseien denderen we vervolgens de stad in. Onderweg heeft Gert Jan inmiddels laten weten dat ook hij in het hotel gearriveerd is. We spreken af op het terras voor een gezamelijk avondmaal.
Na het eten stapt Gert Jan weer geriefelijk in de auto. Raaf en ik mogen nog 22 km terug langs dezelfde weg. En inderdaad: de klim vanaf Brandenbourg naar Closdelt valt vies tegen.

Op het stukje onverharde weg rijd ik over een iets te grote steen. Hoorbaar sissend loopt binnen een paar seconden mijn voorband helemaal leeg. Gelukkig blijft de schade beperkt tot alleen maar een lekke band. Net voor het donker zijn we terug in het hotel.

7 juni 2010

1987 revisited

Vroegâh, toen ik nog 15 was, vroor het nog wel eens hier in Nederland. In 1986 ook. Toen werd voor de eerste keer in de Nederlandse schaatshistorie de Driedaagse van Ankeveen georganiseerd. En omdat Opa in Ankeveen woonde, gingen we daar natuurlijk kijken!

In 1987 vond de tweede editie plaats en de tweede dag daarvan viel op een maandag, toevallig op een dag dat ik vrij had van school. Pa werkte in Kortenhoef, dus de combinatie was vlot gemaakt. Op weg naar zijn werk zette Pa me af bij Opa en ik ging kijken bij de profs die op het natuurijs van Ankeveen hun rondjes maakten. Ik weet nu (bijna 25 jaar later) nog precies dat ik in de bocht bovenaan de ijsbaan een perfect zicht had op de langssnellende schaatsers.

Na afloop van de Driedaagse ben ik, op de schaats, over de buitenvaart, de Vecht en het Hilversums Kanaal naar de Kortenhoef geschaatst om vervolgens met Pa mee terug te rijden met de auto naar huis.

Het weekend daarvoor hadden we zo’n zelfde tocht gemaakt, maar toen waren we over de Vecht doorgeschaatst totaan de Mijndense sluis. Daar waren we de Loosdrechtse plassen opgegaan en via de Kortenhoefse plassen teruggestoken naar Ankeveen.

Bij chronisch gebrek aan ijs, zeker begin juni, pak ik vandaag de racefiets om vanuit Almere min of meer datzelfde rondje te rijden. Met een hoofd gevuld met herinneringen rij ik door het Kromslootpark en over de Hollandse Brug ik de polder uit. Vervolgens fiets ik dwars door de Naardermeer, bij Fort Uitermeer een klein stukje de Loodijk af en de Vechtbrug over. Dan gaat het langs de Vecht door Nichtevecht, Vreeland en Loenen totaan de Mijndense sluis. ‘t Is werkelijk prachtig sturen hier over het bochtige dijkje langs de Vecht. Alles is uitbundig groen en de omgeving is echt schitterend. Dit is optimaal genieten!

Vanaf de Mijndense sluis fiets ik over de dijk (met de wind pal achter en dus snoeihard) dwars door de Loosdrechtse plassen langs Oud- naar Nieuw Loosdrecht. Omdat ik deze keer niet persé terug hoef naar Kortenhoef of Ankeveen, wijk ik hier van mijnhistorische parcours af.

Over de hei en door de bossen rij ik over Hollandse Rading naar Lage Vuursche. Zo kom ik ook nog langs het huis van mijn overgrootvader en dat van mijn (andere) Opa . Via Baarn en Eemnes rij ik terug richting Flevo polder.

Op de Wakkeren dijk / Meentweg door Eemnes heb ik de wind schuin van opzij, een beetje achter. De snelheid loopt hier dus al lekker op, maar als ik de A27 over ben en de Stichtse Brug oprij, gaat het met de wind pal achter naar de 40km/uur, zelfs tegen de brug op omhoog!

Natuurlijk moet ik dat op het laatste stuk vanaf de brug terug naar Almere bekopen met een fors stuk wind tegen, maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb echt genoten van mijn tripje langs “Memory Lane”!

Eigen conditie: geweldig
Track conditie: prachtig
Weer: droog en 22°C,wind:ZW4
Resultaten: 90,8km / 3:08:21u / 2715kCal