Mon(t) Ventoux

26 juli 2009

Heuveltocht, Weesp

Mijn oorspronkelijke plan was om zondag 2 augustus de Hel van de Heuvelrug te rijden bij DTC in Driebergen, maar conflicterende agenda's noopten mij om een alternatief te zoeken. De keuze viel op de Heuveltocht van 200km. bij TFC Weesp. Om meerdere redenen een zeer goede keuze, zo zal blijken, maar daar kom ik later op terug.

De routeplanner geeft aan dat het vanaf huis maar 25km. naar de start in Weesp is, dus ik besluit ook die fietsend af te leggen. Mijn Heuveltocht start dus om 7 uur vanuit Almere met een individuele tijdrit, want natuurlijk ben ik weer te laat van huis gegaan. Vijf voor acht kom ik hijgend als een postpaard aan in het clubhuis van TFC Weesp; nog net tijd genoeg voor inschrijven en een snelle bak koffie. De route van 150km. is volledig uitgepijld; de route van 200km. maakt een extra lusje dat niet uitgepijld is, dus we vertrekken en-groupe achter voorrijders.

Met een man of 20 rijden we in kolonne langs de vecht Weesp uit. Bij Fort Uitermeer draaien we het Kreugerlaantje op om zo op de Franse Kampweg uit te komen. Halverwege de Ceintuurbaan (Bussum) staat de eerste pechvogel langs de kant: een gebroken spaak. Terwijl hij staat te rommelen aan het achterwiel worden we ingehaald door een grote groep 150km. rijders. Onze onfortuinlijke Raborenner besluit het erop te wagen en met een flinke slag in zijn achterwiel vervolgen we onze weg.

Min of meer parallel aan de A1 rijden we richting Baarn. In de "beklimming" van de Emmabrug halen we de 150km. jongens (m/v) weer in. Langs Paleis Soestdijk steken we rechtdoor de Soeter Eng over en rijden zo richting Amersfoort. Voor het Dierenpark langs komen we aan de voet van de eerste echte beklimming: de Galgenberg-Zuid. Onderaan de Galgenberg gaan we rechtsaf de Leusder Hei op. Net na Maarn krijgen we de Zonheuvel-Noord voor de wielen. Er wordt om het hardst naar boven gefietst en tot mijn stomme verbazing ben ik als eerst boven. De vorm is beter dan ik had verwacht; misschien hebben mijn intervaltrainingen op de Hollandse Brug dan toch effect.

Met een groepje van ca. 6 man dalen we af naar Doorn. Onderaan links, een klein stukje langs de provinciale weg en weer linksaf omhoog: de Ruiterberg-Zuid. Een man-in-bolletjes-trui denkt als eerste boven te zijn, maar ik weet dat er na het stukje vals plat nog een klein beetje geklommen moet worden: weer als eerste boven dus; parcours-kennis is je beste vriend! Onderaan rechts, een klein stukje Maarnse grindweg en dan weer rechtsaf omhoog: de Wykerweg. Na de afdaling kijk ik naar de gezichten / shirts om me heen en zie dat we met maar 3 man van de 200km. groep over zijn. De rest om ons heen rijdt de 150km. Wij besluiten gedrieën op de rest van de 200km. groep te wachten. Daar zit ten slotte de man met de TomTom bij en die gaan we op het ongepijlde lusje nog nodig hebben. Na 5 minuten wachten doemt de rest van de groep op. Wat je bij de profs op TV ziet gebeuren, gaat in de praktijk dus ook op: bergop kun je grote verschillen maken.

Na de hergroepering krijgen wij ook te horen wat de rest van de groep (letterlijk achter onze rug) al eerder had afgesproken: bergop ieder zijn eigen tempo, na de klim wachten we op elkaar, want we rijden en-groupe. Op de rotonde net voor Leersum draaien we linksaf en daarna rechtsaf een smal bospaadje op. Ik begin het ergste al te vrezen en die vrees blijkt bewaarheid te worden: voor vrijwel iedereen onverwacht draaien we scherp rechtsaf en direct staat dan ook vrijwel iedereen verkeerd geschakeld, geparkeerd onderaan de Plaggeberg-Noord, een venijnig steil rot-klimmetje. Ik wist dat 'ie daar zat en dat 'ie direct steil was, maar dat de gemeente er vers asfalt-en-los-grind heeft neergelegd is voor mij ook een verrassing! Na de afdaling, onderaan in Leersum draaien we weer links-links terug naar boven en over de Leersumse Berg fietsen we richting de koffie.

Met de koffie-met-appelgebak-en-slagroom nog vers klotsend in de buik mogen we ons meteen gaan opmaken voor de Amerongse Berg-Noord. Op papier is dit met een lengte van 1330m en 57 hm. zwaarste beklimming van de dag. Onderaan staat een pijl naar rechts, maar dat is voor de 150km. Wij gaan nu het ongepijlde gedeelte op en nestelen ons in het wiel van TomTom. Langs de provinciale weg gaat het nu richting Rhenen. In Elst gaan we links-rechts-links en draaien dan rechtsaf de Defensieweg-west op. Onderaan wachten we totdat we van achteruit horen roepen: LINKSAF! Onderlangs de Grebbeberg fietsen we door het weiland totdat we aan het eind van de weg bijna 180 graden draaien en direct aan de voet van de Grebbeberg staan. Het hele stuk door het weiland heb ik me naast TomTom op kop gezet, dus op de Grebbeberg laat ik de sprint naar boven even aan de anderen. Ik voel me nu even als een uitgeknepen citroen. In de afdaling naar Rhenen kom ik gelukkig snel weer bij, want zodra we Rhenen uit zijn, draaien we rechtsaf de Koerheuvel op. Dit gaat al weer wat beter, maar het doet me wel realiseren dat je niet de hele dag ongestraft met je krachten kunt smijten. Een keer raak je de bodem...

Via de Defensieweg-oost rijden we richting Veenendaal. Daarvandaan gaat het dwars door het bos (het enige stukje van de route dat me niet bekend voorkomt) naar de voet van de Amerongse Berg, wederom vanaf de noordzijde. Dit keer gaan we onderaan de afdaling wel rechtsaf. In Leersum maken we nog een kort ommetje over de Donderberg. Hier is het niet zozeer de beklimming die pijn doet, maar de afdaling over KKKKKkasseien des te meer. De vullingen zouden uit je kiezen rammelen....

Om te voorkomen dat we kostbare klimmeters onbenut zouden laten, rijden we in tegenstelde richting dezelfde heuvels over als vanmorgen: eerst de Hoogstraat, dan de Ruiterberg-Noord en vervolgens vanuit Doorn over de Zonheuvel-Zuid, door Maarn richting de tweede koffie bij restaurant Oud-Leusden.

Na de koffie fietsen we over het militair oefenterrein via Soesterberg richting De Palz, Soestduinen. Daar wacht ons het laatste klimmetje van de dag, maar dat stelt niet heel veel meer voor. Door de Soesterduinen en Landgoed Pijnenburg rijden we langs Lage Vuursche naar Maartensdijk. Wie dacht na de laatste beklimming rustig aan naar huis te fietsen, komt bedrogen uit. Het landschap verandert vanaf hier en dien te gevolge ook de chemie binnen de groep. Het land wordt vlakker, de wind krijgt vrij spel en de stayers zetten zich op kop. Met ruim 30km/u wordt er tegen de wind in gekoerst. Waar halen die gasten het nog vandaan na 150km. heuvelrug? Die hebben toch net zoveel gefietst als ik? Met de grootste moeite weet ik me in de voorste gelederen te handhaven en herinner me weer wat ik eerder op de dag dacht met betrekking tot "met krachten smijten" en "de bodem raken". Ik weet echter ook dat als ik me nu verder af laat zakken, ik na elke bocht, wegversmalling, weet-ik-veel, als een jojo aan een stuk elastiek achter de groep aan zal stuiteren en steeds vaker en harder mijn best zal moeten doen om weer in het wiel van mijn voorganger te geraken. Nee, in de voorste drie rijen zit ik goed en daar blijf ik zitten...

Na Maartensdijk rijden we langs vliegveld Hilversum naar Loosdrecht. Op de Vreelandse weg richting Kortenhoef zet een van de mannen van TFC Weesp zich op kop, maar moet dat al na een paar 100m. bekopen. Met snot en slijm rond zijn neus en mond laat hij zich afzakken en kruipt weer ergens weg in een wiel. Dat was GEEN smakelijk gezicht. Op de Kortenhoefse Dijk trek ik mezelf nog een keer uit elkaar door op kop te gaan rijden. Ook ik moet na een paar 100m. afgeven. Ik reed al vanaf onderaan de Amerongse Berg tegen de kramp aan en nu slaat die definitief en genadeloos toe. Snel uit de wind en bij iemand in het wiel! Ondertussen rijden we door Ankeveen terug richting Weesp. Op de Loodijk laat ik me uit de kop van de groep afzakken. Onder het moordend tempo van "de windmolens" is de groep nu helemaal uit elkaar geslagen. 9 man (10 - ondergetekende) rijdt nog als groep op kop, de rest is eraf gepierd en rijdt, meestal alleen, lichtelijk verdwaasd rond. Wat een slagveld! Het duurt een tijdje voordat eerst de-man-met-het-snot (ja, dat zit er nog steeds) en even later TomTom langszij komt. Ik bedank TomTom voor de mooie rit en het uitzetten en voorrijden van de route. Ik heb het zelf nu ook helemaal gehad en bij Fort Uitermeer draai ik rechtsaf om door de Naardermeer, over de Hollandse Brug en door het Kromslootpark terug te rijden richting Almere.

Twee kilometer voor ik thuis ben, krijg ik nog een lekke band. Nu merk ik dat ik er niet alleen fysiek maar ook mentaal helemaal doorheen zit. Ik moet eerst 5 minuten in het gras liggen en wezenloos voor me uitstaren voordat ik het op kan brengen om mijn band te verwisselen. Volledig gesloopt kom ik na 231 km. thuis aan: gem. 28,4km/u en 6874 kCal.



Uiteindelijk ben ik ervan overtuigd dat deze rit qua trainingsimpuls veel beter voor mij is geweest dan de Hel van de Heuvelrug. Dit was 's ochtends echt ZWAAR intervallen op de heuvelrug en van rustig uitrijden was echt geen sprake; tot op het laatst werd er voluit gekoerst. Nog een andere reden dat dit een goede keuze was, is het weer. Vandaag was het weer werkelijk prachtig! ideaal fietsweer: droog, overwegend zonnig, met een temperatuur van 22 graden en niet al te veel wind. We hadden het niet beter kunnen treffen.

4 juli 2009

IJsselmeerronde

De IJsselmeerronde bestaat voor mij dit jaar uit twee etappes. Op vrijdag 3 juli is de proloog: omdat Gert Jan geen vervoer naar Almere heeft, breng ik op vrijdagochtend eerst de auto naar Bunnik en rijd ik op de fiets terug naar Almere. Een lekker ritje van 53 km. bij uitstekende weersomstandigheden. Vanaf de Hollandse Brug hangen de pijlen voor de volgende dag er al. Bij het Weerwater zie ik iemand bezig met het uitpijlen van de route.

Op zaterdag 4 juli gaat het echte werk beginnen. Om half 6 loopt de wekker af en na een ontbijtsessie van een half uur (eerst cruesli, dan koude pasta en een banaan om het af te maken) ben ik er om 6 uur helemaal klaar voor. De officiele start is in Purmerend, maar we hebben de routebeschrijving en de stempelkaarten thuisgestuurd gekregen, dus wij starten vanuit Almere. Gert Jan is er iets na 6 uur. Even de fiets in elkaar zetten, zonnebrand opsmeren, alles inpakken en om 6:30 zijn we weg.

Langs de Lage Vaart fietsen we naar de Knardijk en daar pikken we de officiële route op. Over de Knardijk gaat het naar Lelystad Haven. De controlepost is pas vanaf 8:30 open, maar daar gaan we geen uur op wachten. Wij rijden door. Na Lelystad gaat het over de IJsselmeerdijk richting Ketelbrug; met de wind in de rug rijden we vrijwel constant boven de 37 km/u. Maar voordat we de Flevopolder uit zijn, rijdt Gert Jan lek. Gelukkig is het mooi weer en niet koud. Even het bandje verwisselen en weg zijn we weer. Na de Ketelbrug draaien we richting Urk. 10 km na de vorige lekke band, net voordat we Urk binnenrijden: alweer lek! Alweer Gert Jan (de man die NOOIT lek rijdt ....)

Na Urk steken we de Noord Oost Polder dwars door naar Lemmer. Hier stormen we eerst de fietsenmaker binnen om de drastisch geslonken voorraad binnenbanden en CO2 patronen aan te vullen. De controle in Lemmer is ook nog niet bemand en de kroeg waar de controle zou moeten plaatsvinden, is nog gesloten. We zijn intussen wel aan een bakkie koffie toe, maar dat is ons hier blijkbaar nog niet gegund. Is ook eigenlijk niet zo erg, want van de Zuiderzeetocht van vorig jaar weet ik nog een erg leuk café-met-mooi-terras in Oudemirdum en dat is nog maar 10km. Het terras in Oudemirdum is zo gevonden en de koffie smaakt HEERLIJK. Ook de appeltaart-met-slagroom-en-boerenjongens gaat er goed in. En op de caloriën hoeven we vandaag niet te bezuinigen.

Verkwikt en aangesterkt en gewapend met twee volle bidons p.p. vervolgen we onze weg. We steken de zuid-west punt van Friesland dwars door naar Hindelopen. Van daar gaat het via Workum naar Makkum. In Makkum wacht ons een heel nieuwe ervaring: een geopende controlepost! We besluiten te stempelen en verder te rijden; we draaien nu namelijk de afsluitdijk op en dat belooft met een pal westenwind geen feest te worden. Dat willen we eerst achter de rug hebben voordat we aan de lunch beginnen.

Als we ongeveer 5 kilometer gevorderd zijn op de afsluitdijk, hoor ik plotseling een vervaarlijk gesis achter mij: LEK! Dit keer is het echter erger, want mijn buitenband blijkt op het loopvlak doorgesleten te zijn. We hebben natuurlijk geen extra buitenband bij ons en ook geen materiaal om dit te repareren, dus probeer ik de nieuw opgelegde binnenband te beschermen door een stukje schuurpapier tussen de binnenband en buitenband te leggen. Dat werkt heel goed; ongeveer anderhalve kilometer lang en dan hoor ik weer hetzelfde gesis... Na een telefoontje met de organisatie blijkt dat de materiaalwagen in Makkum staat. Ze sturen 'm direct onze kant op. Het duurt ongeveer een half uurtje, maar zitten in de zon is niet echt een straf. Als de materiaalwagen arriveert, zegt de chaffeur: "gooi je fiets maar achterin, dan rijden we naar Den Oever en gaan we 'm daar repareren." Heel even klinkt het verleidelijk, maar ik vraag hem toch maar of ik niet gewoon de achterband kan kopen en 'm er dan zelf opleggen. Dat kan ook en na het afronden van de reparatiewerkzaamheden trekken we onszelf weer in gang. En wat voor gang! De wind blijkt niet pal west te staan, maar een soort van noord-west, zodat we "onder de dijk" eigenlijk relatief weinig last hebben van tegenwind. Met een vrijwel constante snelheid van rond de 33 km/u rossen we kop-over-kop de afsluitdijk over.

Aan de andere kant van de afsluitdijk hopen we snel een café tegen te komen, maar dat valt helaas een beetje tegen. We moeten eerst de hele Wieringermeer polder doorsteken, voordat we in Medemblik op een terras kunnen neerstrijken voor een uitsmijter en een cola. We laten ons het eten en drinken goed smaken en genieten van het fantastisch weer. Vanaf Medemblik gaat het via Zwaagdijk en Westwoud naar Hoorn. Het eerste stuk na Hoorn volgen we de dijk, maar vanaf Zeevang duiken we het binnenland in om via Kwadijk naar Purmerend te rijden. Na 235km. staan we bij de finish. Nu hoeven we alleen nog maar 45km. naar huis te fietsen.

Op het eerste gedeelte van de route vanaf Purmerend zijn de pijlen al weggehaald, maar dat is niet zo bezwaarlijk. Bij de finish hebben we wat aanwijzingen gekregen en daarmee lukt het heel aardig. We rijden langs het Noord Hollands Kanaal naar Amsterdam Noord. Vanaf daar volgen we de borden Schellingwoude. Als we de Schellingwoude Brug over komen, zien we aan de andere kant weer route pijlen hangen. Dat komt heel goed uit, want de ANWB bordjes willen ons pal langs de A10 / A1 naar Muiden sturen, maar de route leidt ons door IJburg en door het groen richting Muiden. Dwars door Muiden draaien we langs het Muiderslot de dijk weer op naar Muiderberg. Daarna hoeven we alleen nog maar de Hollandse Brug over en door het Kromslootpark richting huis. Het laatste deel gaat helemaal op de automatische piloot: 280km. is niet alleen fysiek zwaar....

Na 283km. zijn we weer thuis. We zijn net binnen de 10 uur gebleven (9:57:35) zodat het gemiddelde uitkomt op 28,4km/u. Bij dat alles heb ik 8176 kCal verstookt; het zal wel een paar dagen duren voordat ik dat er weer bij aan gegeten heb.
Met het weer hadden we het niet beter kunnen treffen. De hele week varieerden de voorspellingen tussen gewoon slecht en ronduit bagger, maar het verschil met de werkelijkheid had niet groter kunnen zijn. De hele dag helder, zonnig, droog en niet al te warm. In een woord PRACHTIG! En omdat dat mooie weer zo onverwacht kwam, voelde het echt als een kadootje.
Samenvattend: een schitterende tocht en goed gepijld; mede dankzij de schitterende weersomstandigheden is het me niet al te zwaar gevallen. Natuurlijk is 283km een hele afstand, maar het weer en de wind zijn ons zo gunstig gezind geweest dat het genieten overheerst.

Volgend jaar ZEKER weer !!