Mon(t) Ventoux

10 oktober 2010

Bart Brentjens Challenge 2010

Dat is altijd het nadeel van fietsen in Zuid Limburg of België: je moet er eerst naartoe rijden en dat betekent dat je monsterlijk vroeg je nest uit moet! Wel grappig om te zien hoe om 8 uur 's ochtends bij een tankstation langs de A2 net onder Eindhoven het grootste deel van de populatie bestaat uit auto's met fietsen erop/erin en mannen in lycra.

In Eijsden aangekomen schrijven we ons in en stellen ons op in het startvak voor de toertocht van 100km. Het is druk en om files op de eerste beklimmingen te voorkomen, heeft de organisatie een systeem uitgedacht: Nadat de wedstrijdrijders om 10:00 uur als eerste mogen vertrekken, worden wij daarna groepsgewijs losgelaten. Onze groep kan om 10:30 aan de tocht beginnen.



We kronkelen een klein stukje door het Zuid Limburgse landschap, maar Nederland is hier niet zo heel breed. Al snel duiken we dus de Belgische grens over de Voerstreek in. Het grootste deel van de route gaat over een mix van singletracks en boeren landweggetjes en er is geen meter vlak! Het gaat hier ofwel steil omhoog ofwel steil naar beneden.

Op één afdaling onstaat een opstopping, omdat er een aantal mensen is dat hier niet fietsend naar beneden durft. Gelukkig zijn wij net pas terug van de Ventoux en dus wel wat gewend als het op steile afdalingen over losse stenen aankomt. We slingeren en kronkelen over de taalgrens tussen Vlaanderen en Walonië dwars de voerstreek door. Tussen Remmersdaal en De Planck rijden we een stuk over asfalt; precies deze weg hebben we ook gereden toen we op de racefiets vanuit Luxemburg terug gereden zijn naar Maastricht.

Al snel duiken we het bos weer in en komen uit in Teuven. Ook dit stukje asfalt dwars door het dorp komt bekend voor; waarschijnlijk van een Amstel Gold Race of Limburgs Mooiste ofzo... Na Teuven beginnen we aan de klim richting Bovenste Bosch, maar in plaats van de weg te volgen, worden we hier een schitterende singletrack opgejaagd het bos in. Helaas is het hier zo druk, dat het stappen geblazen is. Hier komen we ZEKER nog een keer terug om dit "klimmetje" op de fiets te lijf te gaan!!



Boven aangekomen kunnen we wel weer op de fiets stappen en al vrij snel daarna passeren we eerst de eerste video-post en komen daarna aan bij de eerste verzorgingspost. We hebben er dan bijna 40km op zitten. Even de geslonken voorraad eten en drinken aanvullen en dan weer vlot verder. Door het bos rossen we over een fantastisch stuk singletrack naar beneden richting Nederlandse grens.



Vlak voorbij Gulpen draaien we de weg af een weiland in. Bovenaan de afdaling staan diverse mensen te waarschuwen: niet alleen dat het een gevaarlijk steile afdaling is, maar ook dat er beneden een valpartij heeft plaatsgevonden en dat de gewonde fietser daar nog ligt. Voorzichtig dalen we dus af. De gewonde man ligt onder een isolatiedeken en het ziet er akelig uit.

Aangezien er meerdere mensen, waaronder een EHBO-er bij hem zitten, hebben wij er niets meer aan bij te dragen en fietsen dus door. Boven aan de eveneens steile klim staan we nog even te wachten en zien de ambulance arriveren. later zullen we horen/lezen dat het om de vader van Robert Gesink ging. Hij is uiteindelijk met de traumahelikopter afgevoerd naar het ziekenhuis.

Met een lichte schrik in de benen vervolgen we onze weg. Heel veel tijd hebben we echter niet om erbij stil te blijven staan, want het parcours is technisch van dien aard dat het alle aandacht vergt. Op Nederlandse bodem is het namelijk niet veel minder zwaar en uitdagend dan vanochtend in de Voerstreek. Het toppunt is het laatste stukje van de klim naar de top van de Keutenberg: het hellingspercentage op de laatste 100m loopt op naar 30%! Krakend en steunend lukt het me maar net om fietsend boven te komen!



Om 15:00 uur staan we na 67km bij de 2e verzorgingspost. Ik rij al 40km met pijn in mijn linker knie en besluit om vanaf de verzorgingspost een klein stukje terug te rijden en over de weg naar het gehucht Gasthuis te gaan. Gert Jan rijdt wel netjes volgens de route; een goed half uur later treffen we elkaar weer en vervolgen samen onze weg. Ik heb 9km gemist, maar mijn knie is me er dankbaar voor.

Vanaf hier is het nog 20km totaan de finish en die gaan in een roes! Er moet hier en daar nog wel wat geklommen worden, maar de afdalingen lopen heel geleidelijk en gaan in een heerlijke flow. Op een boeren grindweg staat de tweede videopost en op de film is te zien dat de stofwolken achter ons opstuiven. Niet verwonderlijk, want de snelheid loopt hier op tot 45km/u! Om 17:00 rollen we over de finish.



Bijna alle andere keren dat ik met Gert Jan in Zuid Limburg of België ben wezen fietsen, hebben we beestachtig slecht weer getroffen, maar dat is met deze fantastische dag allemaal vergeven en vergeten! De hele dag zon en rond de 20°C! En dat voor half oktober. Echt helemaal geweldig.

Ook de organisatie was geweldig. Voldoende te eten en drinken op alle verzorgingsposten, perfect uitgepijld, oranje hesjes (m/v) om het verkeer te regelen op de gevaarlijke punten en om te waarschuwen bij gevaarlijke stukken van de route en last but not least: tijdwaarneming en persoonlijke foto's/video's met behulp van een bike chip.

Eigen conditie:conditioneel geweldig, knie iets minder
Weer:zonnig, droog, 20°C, windONO3
Resultaten:97,7km / 5:12:23u / 4628kCal
Meer foto's:picasa
Video:youtube
Onze route:hele route (zonder mijn "abkürzung")