Raphaël en ik zijn op tijd vertrokken en vrijdag om een uur of drie ‘s middags komen we aan bij het hotel. De bagage parkeren we snel op de kamer en de fietsen gaan we gelijk even een stukje uitlaten. We besluiten de route naar Vianden te gaan verkennen.
Het eerste stukje van de route loopt langs het beekje en dus vrijwel vlak. In het eerste dorpje (Michelau) draaien we echter linksaf en direct staan we tegen een “muur” aan te kijken van ±15%. En het leuke van Luxemburg is, dat het voorlopig niet ophoudt ook. De klimmen zijn hier niet alleen steil, maar ook heel lang.
Na ruim 3 km klimmen staan we hijgend als een postpaard bovenop de heuvelrug van het uitzicht te genieten. Het weer is schitterend en het landschap nog mooier!
In de afdaling is het eerst even zoeken, dan terreincrossen over een stukje onverharde weg, maar daarna kunnen we ons als een baksteen laten vallen richting Brandenbourg. Ook dit gaat steil en trekt erg lang door. Een prachtig stukje afdaling door het bos en ook dit gaat tegen de 15%. Dat belooft nog wat voor de terugweg…
Vanaf Brandenbourg tot aan Selz loopt de weg weer evenwijdig aan een beekje door een dal: licht naar beneden. Vanaf Selz is het even klimmen geblazen tot aan Fouhren en dan volgt nog de fantastische afdaling langs het kasteel van Vianden.
Over de stook kasseien denderen we vervolgens de stad in. Onderweg heeft Gert Jan inmiddels laten weten dat ook hij in het hotel gearriveerd is. We spreken af op het terras voor een gezamelijk avondmaal.
Na het eten stapt Gert Jan weer geriefelijk in de auto. Raaf en ik mogen nog 22 km terug langs dezelfde weg. En inderdaad: de klim vanaf Brandenbourg naar Closdelt valt vies tegen.
Op het stukje onverharde weg rijd ik over een iets te grote steen. Hoorbaar sissend loopt binnen een paar seconden mijn voorband helemaal leeg. Gelukkig blijft de schade beperkt tot alleen maar een lekke band. Net voor het donker zijn we terug in het hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten