Mon(t) Ventoux

12 juni 2010

Jean Nelissen Classic 2010

Met enige moeite is het ons gisteravond gelukt om de eigenaar van het hotel te overtuigen van de noodzaak van een vroeg ontbijt. Hij was niet erg enthousiast bij het idee om om 5 uur op te moeten staan, maar uiteindelijk staat ons ontbijt om 6 uur netjes klaar.

De regen komt met bakken uit de lucht. Het ziet er naar uit dat het een lange dag in het zadel gaat worden… Het oorspronkelijk plan was om de 220km te rijden, maar gegeven de afstand van het hotel tot aan de start lijkt dit op voorhand al wat ambitieus.

Na uitgebreid volstouwen van maag, rugtassen en zakken stappen we om 7 uur op de fiets voor de eerste etappe. De regen is opgehouden, maar het is nog wel fris. De aanloop hebben we gisteravond al verkend: vanaf Michelau flink klimmen; daarna de afdaling naar Brandenbourg.
Nu is de weg echter nat en spiegelglad. In de onderste haarspeldbocht lukt het me nog maar net om met slippend achterwiel de fiets op de weg te houden. Even rekening  mee houden en iets voorzichtiger afdalen, de rest van de dag…

Door het dal gaat het daarna richting Selz en vervolgens over Fouhren naar Vianden. Nog voor de officiële start hebben we er al 25km opzitten.

Bij de startlocatie vergeet Gert Jan zijn rugzak; gelukkig komen we daar vrij snel achter. Ik wacht op twee kilometer buiten Vianden totdat hij terug is met rugzak, Raphaël fietst vast door. Als Gert Jan weer aansluit, stomen we gezamelijk richting de eerste klim van de dag: de Tête de Bivels. Dit puistje is maar betrekkelijk kort, maar wel behoorlijk steil.

bivels

Bovengekomen gaat het vrijwel vlak langs het riviertje de Our naar Stolzembourg. Onderweg daarnaartoe heb ik diverse mensen horen zeggen dat de klim die daar begint, de ergste van de dag is. Ook ik weet me van vorig jaar nog levendig te herinneren dat de Rampe de Putscheid geen lolletje is.


putscheid                   putscheid_2a

Volgens het bordje van de organisatie is het maximaal hellingspercentage 14%, maar als je boven bent en even omkijkt, zie je toch echt 17% op een officieel waarschuwingsbord staan. En aan de manier waarop mijn benen lijken te ontploffen, komt de laatste inschatting dichter bij de waarheid!!

putscheid2
Vanaf Putscheid dalen we via Wahlhausen terug naar de oevers van Our en volgen die tot aan Roderhausen. Daar draaien we linksaf het bos in voor de Sommet de Marnach. Het eerste stuk loopt lekker. De klim slingert 4,5km lang prachtig door de bossen en loopt mooi gelijkmatig. Het venijn zit ‘m echter in de staart.
Aan het eind (ten minste, dat denk je als je daar voor het eerst rijdt), sla je rechtsaf en rij je een stuk evenwijdig aan de grote weg (N7). Eerst een stukje dalen, maar dan….Het is niet heel lang, maar de 21% die je hier voor de wielen krijgt, doet serieus PIJN.

Het landschap is hier prachtig met wijdse uitzichten over een golvend landschap. De Passage de Munshausen is met 1500 m en gem. 10% nog even slikken, maar de klimmen die we hierna voorgeschoteld krijgen, zijn allemaal goed te doen: Saut de Kim Kirchen (1500 m,  gem. 5%) en de Colline d'Alscheid (3600 m, gem. 4,5%).

Daarna is het tijd om een hapje te eten en de geslonken voorraad energy drank aan te vullen bij de eerste controle in Alscheid. Het weer is gelukkig wat opgeklaard; nog wel bewolkt, maar droog en met 20°C een prima fietsweertje. Op het Plateau de Nocher (4200 m, gem. 5%) is er weer een foto-momentje:

nocher6

Onderaan de volgende klim staat een bord dat een beetje onwerkelijk aandoet: Coteau de Ringel, 7600 m. Maar het is echt zo: we gaan hier echt bijna 8km klimmen! Weliswaar maar tegen 3%, maar toch…

In de afdaling komen we langs het hotel. Ik schiet even naar binnen om snel een droog shirt aan te trekken. Na het hotel rijden we een heel lang stuk langs het riviertje de Sûre. We rijden stroomafwaarts richting Diekirch, dus de weg gaat ook geleidelijk naar beneden. Heerlijk!!! De Defilé d'Erpeldange, net voor Diekirch is weer van een heel ander kaliber: kort en steil met 1200 m, max. 12% en gem. 7,5%.

Op de camping in Diekirch genieten we op het terras in de zon van een kom kippesoep en een colaatje. Gert Jan geeft aan dat hij al een paar kilometer flink last heeft van zijn knie en de plannen voor de rest van de dag worden bijgesteld: we houden het voor vandaag bij de 135km.

De nu volgende beklimmingen zijn niet te steil en lopen best lekker: Côte de Broderbour (2300 m, gem. 6,5%) en de Fôret de Beaufort (4300 m, gem. 4%). Het probleem zit ‘m hier dan ook niet in de hellingen. Wat veel erger is: het weer slaat plotseling om: in de afdaling van de Fôret de Beaufort begint het voorzichtig te spetteren, maar als we onderaan de afdaling zijn, gaat dat over in serieus plenzen. We trekken alle regenjasjes aan die we bij ons hebben en wachten even tot de ergste bui over is.

Als laatste resten ons nog de Pic de Hoesdorf (1600 m, gem. 6%) en Col de Marxberg (2500 m, gem. 4%). De regen is gelukkig opgehouden en we kunnen met name op die laatste klim nog even genieten van het prachtige Luxemburgse landschap.

Als toetje krijgen we de onvermijdelijke Muur van Vianden. Hier heb ik vorig jaar (vanwege ziekte, weliswaar, maar toch…) forfait moeten geven. Toen moest ik lopend naar boven. Ik heb me voorgenomen dat me dat dit jaar NIET gaat gebeuren! De cijfers liegen er in ieder geval niet om: max 23%.

muur

Zwoegend, zwetend, stampend, scheldend en hijgend worstel ik me naar boven. WAT IS DIT ZWAAR! Ik ben heus wel wat gewend; ik ben vaak genoeg tegen de Keutenberg en ook de Côte des Hezalles (in Trois Ponts) opgereden, maar dit slaat echt alles! Het lijkt wel of je hier de volle 1,5km 23% voor je kiezen krijgt.

Muur van Vianden

Het lukt me deze keer in ieder geval wel om fietsend boven te geraken en daar ben ik oprecht blij mee. Als we eindelijk boven komen, hebben we vlak voordat we op de doorgaande weg uitkomen even een fantastisch uitzicht op het kasteel van Vianden. Langs het Kasteel denderen we over de kasseien de stad in. Bij de finish trakteren we onszelf op een welverdiend broodje braadworst en een pot bier om ‘m weg te spoelen.

En nu komt het leukste nog: met 155 km en 16 beklimmingen in de benen moeten we nog “even terug naar het hotel fietsen. De klim vanuit Brandenbourg naar Closdelt viel gisteravand al vies tegen, maar nu is het helemaal ERG!

Moegestreden komen we na 175km, 3600 hoogtemeters en 8½ uur in het zadel bij het hotel aan. En hoewel het erg leuk was om zo te doen, wil ik volgend jaar toch graag proberen om een hotel dichter in de buurt te vinden en dan wel de volle afstand rijden.

Eigen conditie: prima
Weer: bewolkt, buiïg, 20°C,wind:NNO2
Resultaten: 176,5km / 8:25:24u / 6442kCal

Geen opmerkingen: