Aan de Almeerse kant slinger ik eerst helemaal naar de Kemphaan om vervolgens terug te steken richting de Hoge Vaart. In het Cirkelbos vind ik nog een extra paadje wat wederom een stukje asfalt vervangt. De Stichtse Brug en het stuk langs de Havenkom van Huizen blijft verhard en het zal lastig worden om hier door de woonwijk iets overhards te vinden.
Door het bos richting Naarden lukt dat steeds beter, maar op de Vestingwallen van Naarden begint de ellende: m'n bike heeft er nu echt genoeg van. De ketting slaat steeds vaker door over de kransjes waardoor ik mijn knieen een paar keer HARD tegen het stuur stoot.
Iets voorzichtiger rijd ik verder richting Naarder Bos. De vorige keer had ik een soort van pad gezien dat aan de buitenkant om de golfbaan heen leek te lopen en dat rij ik nu op. Hoewel ik zes keer van de fiets af moet om 'm over een hek heen te tillen, lijkt het pad steeds door te lopen. Als ik aan de andere kant van de golfbaan ben, kom ik een groepje jagers tegen. Ze zeggen dat het veilig is om door te fietsen en geloof best dat ze een kerel op een fiets niet voor konijn zullen verslijten, maar ik ben toch blij als ik aan de voet van de Hollandse Brug op de weg uitkom. Grappig om dit "pad" een keer gedaan te hebben, maar met al dat geklauter over hekjes niet bepaald voor herhaling vatbaar.
Aan de andere kant van de Hollandse Brug ploeter ik weer onverhard het Kromslootpark door. Ik had me tenslotte voorgenomen om zo min mogelijk over asfalt te rijden. Al snel krijg ik hier grote spijt van. Als er na mijn knieën nu ook andere (gevoelige!) lichaamsdelen onzacht met de fiest in aanraken komen, ben ik er echt HELEMAAL klaar mee!! Het laatste stuk ga ik over de weg zo snel mogelijk naar huis. Wat een ellende! Dit kan zo echt niet langer.
| Eigen conditie: | licht vermoeid |
| Track conditie: | nog steeds nat |
| Weer: | droog, bewolkt |
| Resultaten: | 53,2km / 02:22:31u / 2279kCal |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten