Een van de eerste dingen die ik merk, is dat ik voor mijn gevoel nogal laag zit. De zadelbuis staat al op standje maximaal, dus daar is niets aan te doen. Wel zet ik na 10km. het zadel nog iets verder naar achteren, maar heel veel helpt dat ook niet; toch maar een langere zadelbuis vragen aan Frank. Het zadel zelf zit trouwens wel helemaal geweldig! Tijdens dezelfde stop, trek ik ook mijn beenstukken uit, want het is met 17°C echt belachelijk warm voor de tijd van het jaar.
Gaandeweg wordt me duidelijk wat het rondkarren op slecht functionerend materiaal met me heeft gedaan, de afgelopen maanden. Ik rij heel defensief: vroeg remmen voor een bocht, heel voorzichtig de bocht door en weer heel voorzichtig optrekken. Ik heb NU remmen die daadwerkelijk remmen en een casette, tandwielen en ketting die niet doorslaan bij elke keer dat ik er een beetje kracht op zet. Gaandeweg deze rit ga ik dus steeds later remmen en na een bocht kan ik ook direct weer aanzetten. En juist bij dat aanzetten merk ik een enorm verschil met m'n ouwe Specialized Rockhopper (1995; may he Rust In Peace): als ik nu gas geef, voel ik mijn fiets werkelijk vooruit schieten. Er gaat geen energie meer verloren, maar alles lijkt direct omgezet te worden in acceleratie en pure snelheid; elke trap is RAAK. Ook het remmen gaat heel gedoseerd en schakelen gaat echt fantastisch. Ik was gewend aan gripshifters en moet dus wel even wennen aan de RapidFire trigger shifters, maar misschakelen is er al snel niet meer bij. Ik kan nu weer op zoek naar grenzen van mijn eigen kunnen in plaats van steeds aan te lopen tegen de grenzen van het materiaal. Wat een wereld van verschil!!! Als dit een Disney-film was, zou ik nu uit volle borst een liedje gaan zingen...
De stukken door het bos tussen Huizen en Naarden lijk ik wel te vliegen, wat niet altijd even goed op prijs gesteld wordt door de Gooise HUW's. Op het stuk over de vestingwallen van Naarden moest ik voorheen her en der een voetje aan de grond zetten, maar nu kan ik overal gewoon doorrossen.
In het Kromslootpark bij Almere Haven loop ik tegen de eeste beperkingen m'n nieuwe bike aan. De gemonteerde Hutchinson Cobra banden hebben kleine noppen die relatief dicht bij elkaar liggen. Een heel groot voordeel op harde ondergrond, want dan heb je substantieel veel minder rolweerstand, maar in de klei / prut / drek / bagger in onze prachtige polder lopen ze helemaal dicht en verliezen zo dus alle grip. Als je daarna trouwens ook nog een stukje door de losse blaadjes moet, moet je dus echt even van de fiets af om de ergste zooi eraf te vegen.
Al met al ben ik echt super blij met m'n nieuwe bike! En de missie is geslaagd: Man en Fiets komen VIES thuis.
| Eigen conditie: | uitgelaten |
| Track conditie: | grotendeels droog |
| Weer: | droog en zonnig, 17°C |
| Resultaten: | 54,6km / 02:30:16u / 2140kCal |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten