Om een uur of zeven is iedereen zover en we rijden gezamelijk (Gert Jan, Raphaël, Matthijn, Jan en ik) vanuit Puyméras naar Maulaucène. Het is maar 15 kilometer en er zit niet al teveel hoogteverschil in dit stuk. Een ideaal stukje om even warm te rijden, dus. In Malaucène doen we even een kopje koffie en dan "geht's loss".
Na anderhalve bocht ben ik Gert Jan al kwijt, maar dat is geen bezwaar; klimmen moet je vooral in je eigen tempo doen. De klim loopt verder erg lekker. In iets meer dan twee uur tijd fiets ik naar boven en ik voel me geweldig. Dit is voor mij de eerste keer in mijn leven dat ik in één ruk naar de top fiets zonder ergens te stoppen.
Licht euforisch begin ik aan de afdaling naar Bédoin. Tijdens de afdaling wordt de euforie alleen maar groter. De adrenaline giert door mijn lijf als ik op sommige stukken snelheden tot boven de 75km/u haal. Beneden in Bédoin aangekomen zit Gert Jan al aan de koffie. Hij wordt vergezeld door Ellen (een collega) en haar man Jaap. Navraag leert dat ik op de top slechts 5 minuten achter lag op Gert Jan. Ik ben trots op mij... Snel een kop koffie en de bidons vullen met sportdrank en dan weer omhoog.
De eerste 5 km vanuit Bédoin zijn vals plat door het boerenland langs de voet van de berg; het stijgingspercentage komt hier niet boven de 5%, dus dat loopt lekker. Bij Saint Estève draait de weg naar links en daar begint "het bos". De eerste 3km van dat bos heb gisteren ook al gefiets. Nu gaat het echter ook na die 3km verder over de weg en het stijgingspercentage blijft constant om en nabij de 10%. Bart Aardema beschrijft het in zijn "Berggids voor fietsers" heel treffend: 'een kleine groene hel met een zwarte streep asfalt'. Het duurt niet lang voordat ik het weer weet: ik HAAT dit bos.
Als ik in een bocht naar links een parkeerplek zie, stop ik even om de druk van mijn benen te laten. Er begint zich een onaangenaam gevoel van kramp aan te dienen. Van een Belgisch meisje dat haar vader staat aan te moedigen, krijg ik een Dextro. "Die meneer ziet eruit alsof hij het nodig heeft", aldus haar moeder... Ik hijs mezelf weer op de fiets, maar de krampverschijnselen in mijn rechter dijbeen (Quadriseps) blijven opspelen en ook hierna moet ik nog regelmatig van de fiets omdat de kramp te erg wordt.
Drie bochten na Chalet Reinard, bij de Fontaine de la Grave, gaat het helemaal mis. Ik stop en sta met mijn fiets tussen mijn benen, niet in staat om een vin te verroeren. Dit is de moeder aller krampen!! Omdat ik niet weet hoe ik van mijn fiets af moet komen en staan teveel pijn doet, laat ik me met fiets en al omvallen op de kale rotsen. Ik moet zeker een kwartier DOODstil naast de weg blijven zitten, omdat ik verga van de kramp. Boven mijn knie is de spier helemaal samengetrokken en als ik beweeg, rek of strek wordt het alleen maar erger...
Als de kramp iets minder is geworden, probeer ik met rekken en strekken weer wat beweging in mijn been te krijgen. Voorzicht sta ik op en zet wat druk het been. Heel langzaam gaat het een beetje beter. Ik klim voorzichtig weer op de fiets en hark verder door het maanlandschap. Tranen rollen over mijn wangen, niet alleen van de pijn,maar ik besef ook dat ik mijn Galerièn-poging vandaag gerust op mijn buik kan schrijven. Regelmatig stoppend en langzaam fietsend weet ik uiteindelijk de top te bereiken.
Een stuk minder euforisch dan een paar uur eerder begin ik aan de afdaling, weer naar Bèdoin. Via SMS laat ik Gert Jan weten dat ik het voor gezien hou voor vandaag. We ontmoeten elkaar aan het begin van de Route dès Cedres. Hij is al in Bèdoin geweest en heeft van daar uit al weer 8 kilometer geklommen. Ik maak de afdaling naar Bèdoin nog wel af en stap daar in de bus. De rest van de dag ben ik navigator/bijrijder voor Ruud en supporter/begeleider voor Gert Jan...
Aan het eind van de dag staan we na Gert Jan's vierde beklimming nagenoeg in het donker op de top van de Ventoux. Gert Jan is uitgewoond en kan wel wat steun gebruiken. Dus ik trek mijn racefiets uit de bus en samen dalen we, in het schijnsel van de koplampen van de bus achter ons, naar Malaucène. Een hachelijk avontuur gegeven de duisternis en de harde wind, maar ook een heel bijzondere ervaring!!
Natuurlijk was het een enorme teleurstelling dat mijn Galerièn-poging in duigen is gevallen, maar uiteindelijk is het wel een overgetelijke dag geworden.
I'll be back !!!
| Eigen conditie: | K-KRAMP |
| Track conditie: | steil |
| Weer: | droog en zonnig, 28°C |
| Resultaten: | 116,9km / 06:51:37u / 5273kCal |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten