Toscane dag 2: de fietsentest

Om kwart voor acht staan we, gewassen en geschoren, buiten voor deur van het appartement. Met de bus dalen we af naar het hotel om het ontbijt te nuttigen. Na het ontbijt kleden we ons snel om, want er staan 12 fietsen op ons te wachten en die mogen / moeten vandaag wel de sporen gegeven worden Het zijn:

• Merida Scultura
• Sensa Trentino
• Canyon AL
• Trek Madone 4.5
• Cannondale Six
• Focus Cayo
• BMC Roadracer
• Red Bull Carbon SL
• Bulls Nighthawk
• Jan Janssen Sonic
• Kona Haole
• Stevens Vantage

De bedoeling is om op elke fiets het gisteren verkende rondje van 6km te rijden (minimaal 1 keer per fiets, maar meer mag ook). In het rondje zit vrijwel op het eind een venijnig KL#TE-klimmetje. Het eerste rondje van de dag rijd ik dat nog (vrij makkelijk, vind ik zelf) op de macht naar boven. Het is maar net aan 1km en nergens meer dan 15%… Als ‘s ochtends de weg nog wat vochtig is, wil het achterwiel tijdens het staand klimmen nog weleens doorslippen, dus dat is nog wel even opppassen geblazen.

Tijdens de eerste ronde wordt de koers geneutraliseerd: we wordendoor fotograaf Edwin van de weg gehaald zodat hij de fietsen op de foto kan zetten; ze zijn nu nog schoon en (grotendeels) heel…



Om van fiets te wisselen rijden we steeds terug naar het hotel waar door Menno en Marcel de pedalen getransplanteerd naar de volgende fiets. Intussen hebben wij dan de tijd om het testverslag in te vullen. Totaan de lunch weet ik zo de testronde op 8 verschillende fietsen af te leggen.

Na de lunch rijdt ik met Daniël op. Na het klimmetje stelt hij voor om linksaf te slaan in plaats van rechtsaf terug naar het hotel. Zo gezegd, zo gedaan: na een stukje de grote weg gevolgd te hebben, slaan we rechtsaf en fietsen vervolgens geleidelijk, maar gestaag klimmend naar Massa Alta.



Na het dorp door gereden te zijn, storten we ons in de afdaling. ‘t Is maar goed dat hier niet op snelheid gecontroleerd wordt, want ik zie vanuit mijn ooghoeken snelheden van meer dan 65km/u voorbij komen.

Dit rondje is 13km in plaats van 6 en er zit een lange gelijkmatige klim van ongeveer 2km in. Dit bevalt ons veel beter en stelt ons (naar onze eigen, gekleurde mening) beter in staat om de fietsen te beoordelen. Dit doen we dus nog twee keer, steeds op een andere fiets.

Als we na de derde keer ons verlengde rondje bij het Hotel aankomen, vraagt Edwin of we allemaal mee willen fietsen voor een paar foto’s. Hij heeft een mooie plek gespot en wil daar de coverfoto voor Fiets gaan maken. Eerst wil hij dat we allemaal naast elkaar fietsen, maar dat lukt niet vanwege de beperkte breedte en slechte kwaliteit van de weg (Waals asfalt: het slechtste asfalt tussen de gaten).

Bij poging twee vraagt hij ons om met z’n achten twee waaiers te vormen, maar ook dat blijkt een te moeilijke opgave. Poging drie: één waaier met z’n achten. Maar ook dat is blijkbaar te ingewikkeld. Ten slotte stelt Edwin, de wanhoop nabij, voor om dan maar als één “peleton” voorbij te rijden.

Karl Vannieuwkerke heeft op zijn blog eens de memorabele woorden geschreven: “Ach, vergeet het! Zet een beetje testosteron op een fiets en het wordt competitie.” En zo ook hier. Kevin trekt de sprint aan en het peletonnetje wordt medogenloos aan flarden gereden. We staan duidelijk niet op één foto. Ik denk dat we die coverfoto wel kunnen schudden….

Er wordt nog iets gemompeld over een vergeten kilometriek, maar uiteindelijk mogen we concluderen dat Ludo met 135km de kilometer-koning van de dag is geworden. Hij heeft elke fiets twee keer het officiele parcours overgejaagd. Al met al was het een prachtige dag. Heerlijk gefietst en genoten van de zon die de hele dag geschenen heeft. Morgen belooft de weerprofeet bagger en donderdag schijnt het nog erger te worden, maar deze dag hebben we alvast te pakken!

Eigen conditie:	uitstekend
Track conditie:	droog
Weer:	zonnig, 18°, wind:W2
Resultaten:	95km / 1500hm / 04:30:00u / 4500kCal