Het eerste stuk is noodzakelijkerwijs hetzelfde als een rondje Gooimeer, want als je naar "het ouwe land" wil, zul je toch echt ergens een brug over moeten, de Stichtse Brug in dit geval. In plaats van daarna rechtsaf te slaan langs het Gooimeer, rij ik nu echter rechtdoor. Met de club ben ik hier al eens eerder geweest, dus ik weet ongeveer waar ik heen moet, denk ik...
Eerst gaat het over de Huizer Eng, een schitterend stuk bos & hei waar verkeerd rijden onmogelijk is vanwege de vele MTB sporen die hier achtergelaten zijn. Nadat ik de Crailose weg ben overgstoken, wordt het lastiger. Hier zijn wel heel veel leuke paadjes, maar weinig sporen. Veel paadjes zijn smal en kronkelig met veel op-en-af, dus super technisch en dat lonkt... Ik besluit daarom al snel dat dit TE leuk is om me erg druk te maken over waar ik heen wil/moet. Ik schiet gewoon elk paadje in dat er leuk uit lijkt te zien; ik ZIE wel waar ik uitkom. En dat is nou juist de charme van mountainbiken. Dit is echt
GENIETEN!!!
Na verloop van tijd rij ik "tegen de A1 aan". Een ANWB-paddestoel stuurt me onder de A1 door richting Hilversum. Het eerste stuk aan de andere kant van de snelweg (Amersfoortse Straatweg, parallel aan de A1) is verhard en saai, maar bij de oude legerplaats Crailo (tegenwoordig asielzoekerscentrum) gaat er een fietspad het bos in.
Fietspad is ook saai, dus snel een hek opengegooid en weer de hei op. Op een bordje bij het hek wordt ik gewaarschuwd voor "grazers" en dat ik 25m afstand moet houden. Ik denk in eerste instantie aan lieve, kleine schaapjes, maar dat blijkt een GROTE vergissing:
Op dit stuk hei is het trouwens makkelijk navigeren; het maakt niet uit waar ik ben, ik heb de TV-toren van Hilversum steeds in het vizier, als het stomme ding zich ten minste niet verstopt in de laag hangende bewolking / mist. Een vergelijking met de Ventoux dringt zich op (die toren heeft ook de neiging zich in de wolken te verstoppen), maar gelukkig is hier het hoogteveschil iets minder groot.
Na de TV-toren gepasseerd te zijn, duik ik uiteindelijk het Spanderswoud in; het doel van de reis. Ook hier is het draaien-en-keren en gaat het op-en-af. Dit is precies wat ik ervan verwacht en gehoopt had! Nog even volop genieten van het technische parcours dus, in de wetenschap dat het stuk hierna weer allemaal asfalt is...
Ik rij over de Herenweg richting Ankeveen. In de Ankeveense Plassen ken ik de weg ook op mijn duimje, maar dan moet de boel wel eerst dichtgevroren zijn. Nu is mijn enige alternatief over het Bergse Pad, boven langs de Goog, langs de Spiegelpolder en de Vecht richting Weesp. Het stuk door de Naardermeer heb ik de wind pal echter en het gaat dan ook erg hard.
Terug in de Flevopolder had ik onder normale omstandigheden weer de onverharde paden door het Kromslootpark opgezocht, maar het is al laat en ik moet rap naar huis. Ook het laatste stuk over asfalt dus.
Een ding weet ik zeker: ik heb op deze route weer voldoende inspiratie opgedaan voor volgende zwerf- en verkenningstochten...
| Eigen conditie: | prima |
| Track conditie: | nat |
| Weer: | motregen, wind:ZZW4 |
| Resultaten: | 71,9km / 03:02:57u / 2969kCal |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten